Begin jaren negentig zat hij op de kunstacademie in Enschede (AKI) en studeerde af bij Media Kunst. Nu werkt hij met allerlei media; zoals video, geluid, tekenen, zeefdruk en schilderen. Alles is zelfgemaakt. Hij maakt een nieuw middelgroot schilderdoek, dat betekent katoen opspannen op een spieraam, goed prepareren en dan wit maken. De ondergrond zie je nog door de dunne verflagen heen en daarom is het materiaal van het doek van belang. Met een paar lijnen en kleurvlakken suggereert hij een ruimte en daarin verschijnen enkele figuren uit de krant. Deze personages - afkomstig uit verschillende nieuwsfoto’s - staan nu los van het nieuwsonderschrift, en ze komen elkaar in deze nieuwe omgeving tegen. Maar waar zijn ze? Zijn geschilderde ruimtes bepalen summier binnen of buiten, meer informatie geven ze niet. De figuren zijn juist heel erg precies uitgewerkt. Samen komen ze tot leven en vertellen een associatief verhaal. Gelaagd en zonder begin of einde blijven ze in die ruimte met elkaar bezig.

Het nieuwe atelier in de Van Hetenstraat zal voor hem een werkplek moeten worden om geconcentreerd kunst te maken. Zoiets moet groeien. Hoe het licht door de ramen valt en elk seizoen zich herhaald daar hecht hij aan. Hij laat goede herinneringen achter in zijn oude atelier, aan de beschuttende tuin, de bomen en het verwilderde groen waar hij nu op uit kijkt. Dat bracht inspiratie voor een kunstproject getiteld “De Geheime Tuin”.

In de Van Hetenstraat heeft hij geen eigen tuin. Maar thuis heeft hij een mooie tuin, tenminste als je van een kunstenaarstuin houdt.

Website www.tonkruse.nl

Vanaf de weg zie je de bakken al aan de balkonrand hangen. Op de vloer ligt kunstgras. Haar geraniums gaan elk najaar naar de kelder en daar blijven ze de hele winter staan. Je moet ze niet vergeten, wel af een toe een beetje water geven. In het voorjaar de planten naar boven halen en ze bloeien de hele zomer.

Aan de gevel hangt een vreemd bordje “Heksenhuis”. Dat is geen waarschuwing; de bewoonster verzamelt heksen. De meeste poppen komen uit Duitsland. Ze kan echt geen winkel voorbij lopen waar een heks staat. Ze heeft er tientallen. In de kamer staan een aantal grote poppen, het zijn menshoge heksen. Aan de muur hangen de kleinere en er staan een paar op een tafeltje naast de leren bank.

Ze heeft de naam dat ze alles schoon krijgt, haar kinderen en mensen in de buurt weten dat. De meeste viezigheid of zelfs hele grote ingedroogde vlekken haalt ze uit stof. Meestal gaat het om hardnekkig vuil in textiel, maar ook andere dingen krijgt ze goed schoon. Haar wondermiddel is groene zeep. Op de vlek moet je groene zeep smeren en het dan lang laten intrekken. Als je daarna de stof in de wasmachine laat draaien, is de vlek er helemaal uit en de stof blijft mooi. Ook bij olievlekken werkt dat, als iemand bijv. aan een brommer heeft gesleuteld. Of de fietsketting heeft afgegeven op een goede broek. Zij krijgt alles schoon.

In de winter maakt zij kaarten. Ze legt voorzichtig verschillende beeldlaagjes op elkaar die dan met een tussenstukje op elkaar worden geplakt. Het papier haalt haar dochter bij de Action. “Dat is daar niet duur”. Zo’n hobby levert niets op, want je geeft de kaarten weg of verstuurt ze. In het huis staat een hele grote plastic box vol met zelfgemaakte kaarten. Haar kinderen vinden dat ze die kaarten moet verkopen, maar ze wil er geen geld voor. Ze zou het wel graag aan anderen willen leren.

Het stekken en snoeien van planten is een tweede hobby. Overal in de wijk en zelfs buiten Deventer groeien planten die zij heeft gestekt. Favoriet is de hortensia, daar heeft ze veel van. Een roestige spijker in de grond maakt dat de plant meerkleurig bloeit. Iedereen vraagt zich af hoe haar hortensia’s aan die kleuren komen. Het geheim is de spijker. Snoeien doet ze tot 15 centimeter, maar het jaar daarop geven ze geen bloemen. Je moet een jaar wachten. Als je hortensia’s wilt vermenigvuldigen moet je gewoon een stuk van de struik halen en dat ergens anders in de grond zetten. Daarna gewoon afwachten.

Niet alles is te stekken. Door zaadjes te winnen van je eigen uitgebloeide planten heb je altijd zaaigoed. Bijvoorbeeld bij de goudsbloem is dat goed te doen. Zo heeft ze elk voorjaar volop nieuwe planten. Soms te veel en dan geeft ze buren, kinderen en kennissen wat plantjes.

Tegen het hek staat een brune berend die is ongeveer 180 hoog. De bladeren komen in haar favoriete recept voor kruudmoes. Haar kinderen vinden het erg lekker en zeggen dat ze het op de markt moet brengen. Maar het is te veel werk om te maken; ze moet er niet aan denken om dit voor veel mensen te koken. Het is een ingewikkeld recept waar je zeker vier uur voor uit moet trekken. En dan regelmatig roeren anders krijg je klonten. Het wordt koud gegeten. In haar recept gaat fijngesneden brune berend, kervel, rozijnen, leverworst, gortepap en spek.

Ze is altijd bezig. Ze komt van het platteland en leerde daar om veel zelf te maken. Dat gaf ze door, haar kinderen hebben die creativiteit geërfd. En toen haar man nog leefde hielp hij graag mee.

Met dank aan Cambio.
De Stentor kwam langs; kijk naar het filmpje.

In een oud optreden dacht de keizer dat ie kleren had, maar dat bleek een spookaandeel te zijn. Dat schaadde zijn reputatie. Het-zei-zo. Keizers blijven ongrijpbaar. Ze spreken tot de verbeelding. Dat is hun kracht. Want je iets voor kunnen stellen en het dan laten ontstaan; dat is rijkdom. Het resultaat maakt - ook voor wie er aanvankelijk niet in geloofde – de handen van de keizer magisch.