“Let niet op de troep, dit is een mannenhuishouden,” lacht hij. Inderdaad is zijn huiskamer vol, maar een troep is het niet. Alles lijkt zijn plekje te hebben. En meteen is duidelijk: dit is het huis van een boogschieter. Overal hangen en staan bogen – en ook een gewoon dartbord – en kokers met pijlen erin. “Ik ben er nogal fanatiek in. Volgend jaar wil ik meedoen met het Nationale Kampioenschap boogschieten, op de achttien meter.” Dat komt door zijn zoon, die het zelf gauw voor gezien hield, maar zelf heeft hij het sindsdien niet meer losgelaten. “Al vijf jaar, waar blijft de tijd? Ik dacht niet dat ik op mijn leeftijd iets zou kunnen vinden dat mij zo in de ban kon brengen. De kennis die ik opdoe wil ik doorgeven en daarom geef ik jeugdtraining aan zo'n zestig kinderen, zowel jongens als meisjes. Hun enthousiasme geeft me een goed gevoel. En zijn ze niet enthousiast, dan probeer ik ze dat te maken. Ik vind het leuk om te proberen teruggetrokken kinderen te bereiken, ze toch blijdschap en zelfvertrouwen te geven.”

Hij pakt een technisch uitziend apparaat tevoorschijn. “Kijk, dit is mijn lievelingsboog, een compoundboog. Dat is nogal hightech. Ze zeggen ervan dat het is alsof je een Harley koopt: je blijft sleutelen. Je schiet met een lens en gebruikt een release voor je trekkertechniek.” Hij pakt een apparaatje dat hij in zijn hand houdt, om te bevestigen aan de boog zodat deze zo min mogelijk trilt bij het loslaten. “Met je instellingen, zelf je boog afstellen, kun je al zeventig procent van je schot voor elkaar krijgen. Dan kun je op achttien meter afstand een dubbeltje raken.”

Maar, dat lukt alleen als hij helemaal geconcentreerd is, iets dat je moet leren. “De Japanse filosofie stelt dat je je open moet stellen en toch op dat ene doel moet richten. Maakt iemand lawaai, dan laat je dat tot je komen zonder afgeleid te raken. Je maakt je los van deze wereld, je concentreert je alleen op je lichaam en je doel. Adem ik goed? Sta ik goed? In het begin wilde ik vooral hard schieten, maar dat heb ik afgeleerd. Het gaat om de verhouding, om de balans.”

De jeugdtraining kost hem twee avonden in de week, daarnaast volgt hij zijn eigen trainingsprogramma en heeft hij nog meer hobby's: fotografie, tuinieren, lassen, vliegvissen, dingen maken. Buiten staat meubelset die hij zelf maakte van afgedankt hardhout, binnen is de eettafel gebutst van het snijden. Maar de meeste aandacht gaat naar het boogschieten. “Als je begint, zie je eerst veel vooruitgang. Na een tijd wordt het moeilijk om je gemiddelde nog een pietsje op te krikken. Maar het stellen van zulke doelen geeft plezier aan het leven. Je krijgt er energie van. Ik zie om mij heen dat mensen depressief worden. Dat zijn mensen die geen doelen hebben. Voor mensen die zich afvragen wat het leven te bieden heeft: veel dus!”