We waren op tv, met handen en Tuindorp Treinhuys. Kijk naar het filmpje.

Er staan twee vrouwen, ze lijken op klassieke stenen beelden maar zijn gemaakt van een staalframe bekleed met kunststof emulsie. Ze zijn niet zwaar en drapeerden een doek over het haar. De beelden zijn gebroken wit met grijszweem. We kijken mee over hun schouder en zien een landschap. Het is een fotografisch drieluik, de middelste foto wat groter dan de beide zijden. De foto lijkt een dubbeldruk van meerdere negatieven over elkaar heen, zoals je dat vroeger in de doka kon doen. Maar dichterbij gekomen zie je dat dat niet klopt. Het is een op de computer meermaals bewerkte digitale foto. De wolken wijken naar het centrum, of ligt dat aan het achterliggende zonlicht? Het “losjes gestucte oppervlak” van de beelden blijkt gefotografeerd en in de landschapsfoto verwerkt. De huid van de vrouwen wordt onderdeel van het landschap. Hier blijkt een zeer kundige Photo-Shopper aan het werk.

Het is een dubbeltalent; een beeldhouwer en fotograaf. Ze leerde beeldhouwen in Polen en geeft daar al ruim tien jaar les in. Daarnaast gaat ze sinds 2010 twee keer in de maand naar Amsterdam. Ze doet het tweede jaar van de Fotoacademie Amsterdam en moet nog een paar jaar, maar denkt nu al over een vervolgopleiding. In een opleiding leer je sneller, weet ze.

Het materiaal waar ze graag mee werkt is niet altijd het lichtste, toch probeert ze alles binnen de zelf-te-tillen grens te houden. Veel is demontabel en de stalen en stenen beelden zijn kleiner dan de twee vrouwen. Het meeste werk in het atelier is abstract. Of er straks op de Van Hetenstraat meer figuratief werk bij komt? Afwachten…

Zie de Fotogramprijs 2012: http://www.fotogram.nl/fotogram2012catb.asp

Maandagochtend gaat ze voor de gezelligheid naar een kookclub. Dus eigenlijk niet om wat te leren. Ze verzamelt al 50 jaar recepten en weetjes over koken. Alle recepten zijn ooit gemaakt en getest en goedgekeurd. Ze begon hiermee toen ze pas getrouwd was en inmiddels zijn er mappen vol met handgeschreven recepten. De mappen liggen rijen dik onderin de kast. Ze weet precies welk recept in welke map zit. Het zijn overgeschreven en uitgeknipte recepten en veel receptenkaarten. Op de receptenkaarten staan vooral taarten en die komen vaak uit Duitsland.

Ze maakte ontelbaar veel taarten en voor verjaardagen is de ijstaart favoriet. Het is een hele bewerkelijke taart met drie eiwit lagen die per laag 3 á 4 uur in de oven droogt. Het met suiker geslagen eiwit (160 gram suiker op drie eiwitten) moet langzaam indrogen, steek daarom een pollepel tussen de deur van de oven dan is de luchtdoorstroom optimaal en de temperatuur blijft laag. Tussen de ingedroogde eiwitlagen komt slagroom en daarbovenop schijven ananas. Dan gaat de taart de vriezer in. Als laatste en ter decoratie komen bevroren slagroomroosjes op de taart. Die roosjes heeft ze op voorraad, af en toe spuit ze tientallen roosjes met een slagroomspuit en vriest die allemaal in. Dat is erg handig, je kan de roosjes lang bewaren.

Ze gebruikt haar oude recepten nog steeds, maar het verzamelen van nieuwe is de laatste jaren echt veel minder. In de tijdschriften of boeken van nu staan allemaal gekke dingen die je niet in huis hebt. Je moet dan iets kopen waarvan je maar één theelepel nodig hebt. Dat is niet te doen.

Tot slot een kleine greep uit haar tips: als je kroketten maakt moet je een lepel olie door de eiwit-met-beschuit doen want dan krijg je een harde knapperige korst. Waar je goed op moet letten bij het koken van witte bonen is dat je geen zout in het kookwater doet. De bonen koken dan kapot. Sinds zij dit weet heeft zij nooit meer kapot gekookte bonen. En zelfgebakken wafels blijven knapperig door bakammonium. In het zuiden waar ze vroeger woonde kon ze dit overal kopen, maar in Deventer verkopen ze dit niet. Althans niet onder die naam, ze heeft ontdekt dat het in Deventer zuiveringszout heet en dat je het bij de apotheek kan kopen.
Ze heeft nu twee trommels vol met knapperige wafels.

Ze maakt tekeningen, plakt met transparant papier werelden over elkaar, schildert met acrylverf, olieverf en meer. Zelden is er maar één techniek gebruikt, zelden staat er slechts één ding in beeld; juist het combineren van verschillende lagen en invalshoeken is haar ding. En dat doet ze heel precies. De oorsprong van dat wat leeft – zoals de cellen in de natuur en het lichaam zit in haar werk.

Ze is als kunstenaar afgestudeerd op de AKI in Enschede en deed daarvoor een paar jaar grafisch ontwerpen aan de kunstacademie in Arnhem. Ook behaalde ze een onderwijs acte. Heel veel mensen leerden van haar de beginselen van technieken en materialen. Eerst in het onderwijs, nu als zelfstandige. In haar atelier zitten op dinsdag en woensdagochtend de cursisten geconcentreerd te werken. Wie een oefenopdracht wil kan daarom vragen en daarbij alle uitleg krijgen, wie zijn eigen gang wil gaan en slechts af en toe advies wil, is ook van harte welkom.
Beginners en gevorderden, iedereen zit naast elkaar en sommigen blijven jaren op les, zes jaar is geen uitzondering. Je boekt bij haar 10 à 12 lessen per blok. Bedrijven of gelegenheidsgroepen willen liever workshops, dat is dan een dag of een middag.

Iedereen kan wat, dat is haar motto en mensen zijn vaak verrast over hun eigen kunnen. Gewoon alle technieken gebruiken en ontdekken wat er zoal kan.
Een goede beginopdracht is werk te maken naar aanleiding van Paul Klee. Deze Duitse kunstenaar is wereldberoemd geworden, maar hij haalde zijn onderwerpen gewoon dicht bij huis. Het is heel navolgbaar wat hij doet en toch wonderschoon. Hij zet een paar lijnen op papier, van rand tot rand of overdwars. Doe dat na en al kijkend naar zijn werk, is er een kleurrijke vlakindeling te maken.

Ze zit straks in de Van Hetenstraat op de eerste verdieping. Ze staat klaar om in Keizerslanden snel aan de slag te kunnen. Alles is ingepakt.

Website www.carlalazaroms.nl

Op het grasveld voor het huis vertelt ze hoe je een paard verzorgd en toont wat je nodig hebt als amazone en ruiter. Toen ze vorig jaar op les zat heeft ze veel spullen gekregen.
Ze heeft een cap en op les heeft ze geleerd dat je die pas mag opzetten als je eerst je hand erin doet.
Om te paardrijden heb je speciale laarzen en handschoenen nodig. En vooral veel borstels, want het borstelen van paarden is heel erg belangrijk. Je kan dit niet met één borstel doen, ze heeft daarom verschillende soorten; een zachte en twee harde. De harde borstel gebruik je eerst en dan de zachte en ook niet te vergeten de manen moet je goed kammen. Daarom heeft ze een echte manenkam. Voor de hoeven is de speciale hoevenkrabber. Je moet de hoeven van een paard altijd goed schoonmaken, want anders kan het niet goed meer lopen. Dan zit je met een mank paard. Dus eerst nauwkeurig de grote stukken er uit halen met de krabber en dan borstel je de rest goed schoon.

De rijzweep gebruikt ze als het paard niet wil lopen. Je geeft hem een klein tikje want je mag een paard nooit hard slaan. Die zweep kun je ook gebruiken tijdens paarden wedstrijden en het meedoen aan zo’n wedstrijd op haar eigen paard is echt haar grote droom.

Ze spaart al haar zakgeld op en gaat ook het geld dat ze voor haar tiende verjaardag krijgt opzij leggen. Ze spaart voor een paard en als ze dat bij elkaar heeft gespaard, dan mag ze weer op les.

De vensterbank van haar kamer staat vol met knuffelpaarden in allerlei vormen en kleuren. Ook spaart ze al haar hele leven plaatjes, boeken en filmpjes van paarden. En het leukste vindt ze de plaatjes van paarden die in een huiskamer staan.